De Overgooier

Grijs! Echt muisgrijs. Mijn oma bracht een muisgrijze wollen overgooier voor me mee. Een krijgertje, het woord thuis voor tweedehands kleding. Niks bijzonders. Ik was een jaar of 8, niet de leeftijd om in opstand te komen. Ik zie de overgooier nog helemaal voor me. Van die sjieke wollen dunne colbertjes-stof. Wij woonden in een dorp in Zeeland en mijn oma woonde in Zeist, dus als ze kwam dan bleef ze altijd drie dagen logeren. Niet te lang “want logees en vis … ” benadrukte ze steevast.

Natuurlijk wist mijn oma zelf ook wel dat een wollen grijze overgooier niet heel hip was voor een klein meisje, dus stelde ze voor om die te versieren met geborduurde bloemen. Had ze meteen een klusje tijdens het logeren. Ze borduurde er wilde bloemen op met mooi dik garen in vrolijke kleuren. Ik zie nog precies voor me hoe die eruit zagen.

Twee dagen borduren verder en de overgooier was klaar om aan te trekken naar school. De overgooier had een rits aan de voorkant, helemaal van boven naar beneden, met een grote ring aan het lipje van de rits. Wat ik niet zag aankomen: al in de eerste pauze trok een klasgenoot die rits in één ruk helemaal open. Ik stond in mijn onderbroek op het schoolplein. De overgooier heb ik nooit meer aangetrokken.

Waarom dit verhaaltje van lang geleden in een Zeeuws dorp? Om te laten zien dat je kunt kiezen hoe je zo’n voorval ziet. Je kunt kiezen welk verhaal je jezelf vertelt. Ik zóu kunnen denken aan het kind dat zich gepest voelde op school. Het kind dat voor gek stond. Het kleine meisje dat werd uitgelachen. Het meisje dat er niet bij hoorde. Daar stond ik dan, halfnaakt, in mijn onderbroek op het schoolplein. Erger nog dan dat gevoel was dat dit soort voorvallen thuis weggewuifd werd. Zo zóu ik het nu nog kunnen zien.

Oók kan ik ervoor kiezen om te denken aan die dik geborduurde bloemen. Die bloemen die ik overal terugzag bij mijn oma. Zij borduurde de prachtigste bloemen op tafelkleden en -kleedjes, op servetten. Voor de overgooier koos ze geen klassieke bloemen zoals op de tafelkleden, maar mooie hippe bloemen met dik garen. Ze had erover nagedacht wat bij mij zou passen. Zo staat het verhaal symbool voor haar liefde voor mij.

Met mijn nieuwste quiltconcept maak ik quilts waarin ik verhalen en symbolen verwerk, om verhalen op een visuele manier vast te leggen. Daarmee maak ik het ook mogelijk om verhalen anders te bekijken. Zo kun je ervoor kiezen om je verhaal op een andere manier te zien. Letterlijk te zien, omdat je die verhalen visueel maakt. En dat ga ik jou ook leren. Zo verandert het verhaal dat je aan jezelf vertelt, en daarmee veranderen ook je emoties en gevoelens daarover.

Dat kan gaan over:

• Het zichtbaar maken van verhalen uit je leven: een improv story quilt

• Een dagboekquilt, als een 30 dagen project

• Dat kan gaan over familieverhalen of andere belangrijke verhalen

• Dat kan gaan over het visueel maken van je dromen en verlangens, je eigen manifestatiequilt.

Een voorbeeld: met het hierboven beschreven voorval in gedachten zou ik geborduurde bloemen uit een oud tafelkleed van mijn oma knippen, en die verwerken in mijn quilt. Ik knip dat dan mooi om de vlekken heen die er nooit meer zijn uitgegaan. Of ik laat die vlekken er juist in zitten, en accentueer ze extra met steekjes eromheen, dat kan natuurlijk ook.

Symbolen staan altijd voor iets anders en je mag helemaal zelf bedenken welke symbolen waarvoor staan. Dus kun jij je eigen quilts op die manier maken en je eigen verhaal opnieuw schrijven. Daarvoor hoef je nog niet te kunnen quilten. Dat komt vanzelf met de online Slow Stitching cursussen die ik daarvoor klaarzet.

Deze zomer werk ik dit concept verder helemaal uit. Daarna hoor je er nog veel meer over. Ik ben er zo enthousiast over dat ik alvast hiermee een hengeltje (of naald) uitwerp.