Wat als jouw leven een quilt zou zijn

Ik hoorde deze week in een radiogesprek over de Black Lives Matter discussie, zo’n mooi verhaal van Tyler Perry. In de speech die hij gaf bij het winnen van een Emmy award, vertelde hij over de quilt die zijn grootmoeder hem gegeven had, en hij vergeleek deze quilt met het leven. Geweldig! Het zette allerlei radertjes bij mij in werking.

Stel dat jouw leven een quilt was. Hoe zou die quilt er dan uit zien? Je leven zien als een lappendeken, een prachtige metafoor.

Die van mij, de quilt die mijn leven voorstelt, tja… er zijn rafels, scheuren, er zijn ook hele mooie patches op de gaten gemaakt. De deken is onregelmatig, kleurrijk, sommige stukken zijn een beetje versleten. Let wel, dit gaat dus niet om hoe ik eruit zie hè, al zou je dat bijna denken, het gaat over het hele verloop.

Andere stukken glanzen nog volop en worden zelfs steeds mooier. Er zijn stukjes bijna doorzichtig door het vele gebruik. Sommige delen zijn überhaupt ooit een beetje verkeerd in elkaar gezet. Maar de ‘fouten’ maken de deken wel authentiek.

De quilt is een geheel omdat verschillende fases aan elkaar zijn genaaid. Er zijn bepaalde patronen gebruikt, regelmatig. Uit elke fase van mijn quilt zijn er andere stofjes en patronen, die kenmerkend zijn voor die fase. Elke fase heeft haar eigen stofjes en patronen. Ik zie ook allerlei herinneringen verwerkt in de quilt. Er zijn stukjes nogal ingewikkeld en tegendraads, andere delen zijn echt supereenvoudig.

Zomaar een gedachtenspelletje. Ik ga er nog eens verder op broeden, volgens mij kan er nog veel mee. En nu ben ik zo benieuwd, stel dat jouw leven een quilt was, hoe zou die eruit zien?

PS: hier de link naar de speech van Tyler Perry: